கடைசிக் கொத்து

மறதியை

உன்

விருப்பின் படியே

செய்துகொள்

மலர்ப் பூங்கா

ஒருபோதும்

எம்மை ஞாபகப்படுத்தாது

உன்
கண்களோ

இகழப்பட்ட

சுத்தமான 

தேனின் சுவையை

உறுஞ்சுகின்றன

இன்னும் விரும்பவில்லையா

என்னை

இன்னும் நீ

விரும்பவில்லையா

நானே

மெல்லிய தேய்பிறை

என் இதையத்தை

சுற்றி

மிகக் குர்மையான

தீண்டக் காத்திருக்கும்

வில்போன்ற வாள்

அது என்னை

தீண்டும் முன்

சக்திமிக்க

தங்க ஒளியுடன்

நான் வளரவேண்டும்

உன் பிரிவால் மரமானேன்

உன்

பிரிவின் பின்

எனக்காக

வீடு திரும்புவாய்

என்ற நப்பாசையில்

பலகோடிகளில்

ஒண்டியாய்

ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நட்சத்திரங்கள் போல்

சூரியன், காற்றை

நேசிக்கும்

மலைச்சிகரத்தின்

ஒற்றை மரமானேன்

அன்பின் எல்லை

அன்பு பயம்

இதன் மிகுதியோ

பெருமை மட்டுமே

கண்ணீர்

இரவுள் மட்டுமே

வார்த்தைகள் அனைத்தும்

என்னைவிட்டு தொலைந்தபின்

ஒரு மின்குமிழுடனான கதிரையே

எனதான வாசச்தலம்

உனதான நினைவுகளின் பின்

கனவு

பத்திரமாய் வீடுதிரும்பும்

உனதான வருகையை யாசித்து

மீண்டும் சந்திப்போம்!!!!!!!!

உன் கூந்தலே

என் இதையத்தை திருடிவிட்டது
உன் கண்ணகள் என் மனதில்
ஆழக் காயப்படுத்திவிட்டன

உன்நோடு வாழ
எதனையும் தாங்கத்  தயார்

எமது அன்பு
இருளிலும் நிலைத்திருக்கலாம்
வருடங்கள் பலவானாலும்
எதனாலும் மாற்ற முடியாது
எதுவாகயிருந்தாலும்

அந்திம காலம்

நானோ ஒரு கெட்ட கனவில் இருக்கிறேன்
பூமியின் முடிவிலே இருந்தேன்
போரின் பின்னரான
அந்த காலைபொழுது
நான் எதையும் கேட்கவில்லை
யாருமே அங்கு இல்லை

நான் நேசித்தவர்ளின் அன்பால் சூழப்பட்டு
அமைதியாக வாழ்கின்றேன்
இருந்தும்
நாளை என்ன நடக்கும் என்பதை அறியேன்!!!!!!!

ஆ
அழகான நட்சத்திரம்
ம்
அதை யாராலும் அழிக்க முடியாது

ஆ
அது அழகாகத் தூங்குகின்றது
அதை எமது பிள்ளைகளுக்கு கொடுக்க முடியுமே

நான் இழந்தவையோ
அதிகம்
அவை என்னவேன்றே மறந்துவிட்டேன்

அன்பாய் வேண்டுகின்றேன்
எனக்காக இந்த நீல வானத்தையாவது விட்டுவிடுங்கள்
நான் கத்த வேண்டுமல்லவா?????

ஆ
அழகான நட்சத்திரம்
எப்போது இந்த வெளிச்சம் பிறந்தது!!

ஆ
அதன் ஆரம்பமோ
மிக தொலைவானது

அதை அறியும்
எந்த வழியும் எமக்கில்லை

ஆ
அழகான நட்சத்திரம்
அதை யாராலும் அழிக்க முடியாது
அது அழகாகத் தூங்குகின்றது
அதை எமது பிள்ளைகளுக்கு கொடுக்க முடியுமே